Ik schaam me voor wat ik eet
'Ik schaam me voor wat ik eet. Ik durf hierdoor niet goed in het openbaar te eten of samen met anderen te eten. Ik ben altijd bang dat mensen vinden dat ik te veel, te vet of te ongezond eet.' Herken je dit? Uit Brits onderzoek blijkt dat veel vrouwen zich niet alleen schamen voor hun gewicht, maar ook voor wat ze eten.
Door deze schaamte liegen miljoenen Britse vrouwen over hun gewicht en voedselinname. Ze eten in het geheim en durven niet aan vrienden of familie te vertellen hoeveel ze eten, met name niet waneer het gaat om eetbuien. Volgens de onderzoekers zorgen met name gevoelens van stress, verveling en somberheid voor overmatig eten.
Drie kwart van de Britse vrouwen zegt dat ze zich regelmatig schaamt voor hoeveel ze eet. Zo'n 60 procent van de ondervraagde vrouwen geeft aan regelmatig te liegen over hoeveel ze heeft gegeten. Bijna de helft snackt stiekem en meer dan 25 procent geeft toe last te hebben van eetbuien. Bij vrouwen onder de 25 is dit zelfs 30 procent.
Gemiddeld denkt een vrouw 12 keer per dag aan eten. Vrouwen onder de 25 denken echter ruim 2 keer zo vaak aan eten als vrouwen van 55 en ouder.
Ik weet nog goed dat ik me, toen ik nog een eetstooris had, vreselijk schaamde voor wat ik at. In de periode dat ik anorexia had, schaamde ik me voor alles wat ik at. Ik had het idee dat er van me verwacht werd dat ik heel weinig at, dus ieder koekje, broodje of hapje avondeten voelde aan als te veel. Ik voelde me dan een faker, iemand dit zich aanstelde en eigenlijk geen anorexia had. Als je anorexia had, at je immers toch alleen maar sla, crackers en appels? Ik hoorde eten niet lekker te vinden, toch? Onzin natuurlijk, maar ja... Ik schaamde me niet alleen naar mijn omgeving voor wat ik at, maar ook naar mezelf. Als ik in mijn ogen te veel had gegeten, schaamde ik me ervoor dat ik me had laten gaan en zogenaamd zo zwak was.
Toen ik last had van boulimia en grote eetbuien had, schaamde ik me nog meer. Hoe kon ik nou zo vies veel eten? Niemand zou nog geloven dat ik een eetstoornis had of moeite had met eten als ze wisten dat ik soms zulke enorme hoeveelheden junkfood naar binnen werkte. Walgelijk was ik! Ik schaamde me kapot. Gelukkig is dat inmiddels wel anders en kan ik oprecht zeggen dat ik houd van eten en me er zeker niet meer voor schaam.
Bron: guardian.co.uk
Hoe is dat bij jou?
Schaam jij je voor wat je eet?
Gerelateerde blogposts
Reacties
Ik wist altijd maar al te goed dat ik te weinig at en dat zeggen vrienden, klasgenoten, familie etc. ook, dus waarom zou ik me schamen? Mensen zijn alleen maar blij als je wat meer durf te eten en dat vond ik juist héél fijn! :)
Tegenovergesteld dus..maar net zo vervelend.
Terwijl ik eigenlijk degene ben die kijkt naar wat anderen allemaal eten en in mijn hoofd bereken hoeveel calorieën hun lunch etc. bevat
Maar oke, ik probeer "gewoon" te eten bij vrienden die er vanaf weten. En ik heb een lieve vriendin die zegt dat ik gewoon wel en niet bij dr mag eten, ze pusht me niet en dan schaam ik me ook minder snel voor wat ik eet, gelukkig! (:
Dit is ook de reden dat ik nooit meer eten mee naar school neem.
Anders zou ik best een keer een broodje daar willen eten, maar iedereen is het nou eenmaal gewend, en daarom durf ik het echt niet. :3
ik eet nooit aan tafel maar uit de ijskast zodat niemand het ziet
zet dan ook nog het alarm van de ijskast uit
als ik nog heel diep in men eetstoornis zat had ik dat ook wel, maar nu veel meer omdat ik terug mee eet en dat in mijn ogen veel is 'wat moeten ze wel niet denken?'
Als ik bij mijn vriend ben lukt het me best ok.
Op school neem ik wel lunch mee, maar elke keer schaam ik me dood en is het vechten om netjes door te eten. Moeilijke kwestie.
Ik hoop dat het weggaat en ik normaal kan gaan eten bij anderen :)
x
Ik heb best wel veel ondergewicht. Alleen ik heb ook best een gestructureerd eetpatroon. Ik eet dan niet mega veel, maar wel verdeeld over de dag kleine porties. Dus dan voel ik me soms een dikke vreetzak.
Ik heb ook wel eens opmerkingen gehad van een studiegenootje:'hoe doe je dat toch, zo dun blijven en toch ZOVEEL eten'.
En dan at ik 2 boterhammen ofzo.. Dan ga ik altijd heel erg twijfelen aan mezelf en mijn probleem.
Soms heb ik ook het gevoel dat ik niet iets lekkers of iets 'slechts' mag eten. Dat doe ik dan ook liever thuis. Bijvoorbeeld ijs of een grote koek of chocolade.
Mijn vaders vriendin zei eerder ook wel eens rare dingen als ik een stukje chocolade at ofzo. Oh pas maar op, daar wordt je dik van hoor!! zulke dingen. En dat vond zij zogenaamd grappig ofzo denk ik.. Naja ik eet nog steeds niet graag in haar bij zijn.
as woensdag moet ik me bewijzen, een hele dag weg met school en dan zal ik wel MOETEN, zijn de hele dag bezig en dan kan ik alle energie gebruiken....
zeker dat stukje met eten alleen enzo, en dat ze zeggen van het weinig eten, en wat je dan eet dat dan te veel is. nu ik een soort van hulp heb, eet ik alleen maar minder.
liefs xx
Iedere hap wat ik nam schaam ik mij ervoor.
Dit is voor mij iedere dag een strijd voor mij.
Dit doe ik ook over mijn gewicht. Zo stom eigenlijk! :(
En ja dat is best wel irritant en dan hebben veel meiden bij mij het op sschool ook nog over iedere dag 1 tot 2 keer sporten en afvallen en gezond eten => lastig!
Ik herken het ook wel. Maar ik merk ook dat vriendinnen e.d. denken dat het wel meevalt met mijn eetstoornis als ze mij zien eten. Zelfs na 7 jaar denken ze dat nog. Zeer frustrerend.
Maar daarnaast hebben alleen mijn ouders en broer me zien eten. Ik durf ook echt niet meer met anderen te eten en ik geloof ook niet dat die durf echt nog terug gaat komen. Ik heb me er bij neergelegd en vind het wel prima zo.
Vooral het stukje dat je denkt dat je omgeving verwacht dat je niet of nauwelijks eet omdat je een ES heb, en als je dan wel eet dat het dan beter met je gaat. Jammer genoeg gaat een ES iets verder dan dat. Was het maar zo simpel.
Maar echt heel herkenbaar.
Stom eigenlijk hea, dat we ons zo schamen voor iets wat zo natuurlijk is. Ik bedoel, ademen is toch ook 1 van de levensbehoefte en daar schaamt niemand zich voor.
vanmiddag nog muffins gemaakt voor het afscheidfeestje van mijn dochtertje op het kinderdagverblijf (ze wordt donderdag 4 jaar) en dan zijn er een paar over, heb er 4 achterover gedrukt. De rest maar in een zakje in de kast want als mijn vriend vanavond thuis komt gaat hij ze zoeken want hij weet dat ik er meer heb gemaakt dan alleen degene voor de traktatie morgen...
Ik vind dit verschrikkelijk......