Ervaring met PsyTrec
Ik denk dat dit dan 'Goodbye' is. Waarom dat in het Engels beter klinkt, weet ik ook niet. Want 'gedag' dekt de lading niet helemaal, 'tot ziens' al helemaal niet, want dat is niet de bedoeling. Ttot nooit meer ziens, dat klinkt gewoon, ...nouja, lelijk. 'goodbye' is gewoon, doei. Maar dan minder plat. Hoe dan ook, ik wijk behoorlijk af, dit is dus tot nooit meer ziens. Ik wil dit al veel langer schrijven, maar steeds maakte de gedachte aan het schrijven van, me bang. Want als ik dit gedag zeg, mag ik me nooit meer klein voelen. Heb ik geen reden meer om bang te zijn, me zomaar kut te voelen, heel hard te huilen, hulp nodig te hebben en de wereld een rotplek te vinden. Noem alle clichés maar op....
Maar hé, clichés zijn clichés om een reden, dus ik ben erachter gekomen dat het niet heel gek is dat ik voor al die dingen bang ben. Als je jarenlang een eetstoornis hebt gehad, depressief bent geweest en moest (over)leven met PTSS, dan is dat wat je kent. Alle manieren die je jezelf hebt aangeleerd om daarmee om te gaan waren nu eenmaal onderdeel van je dagelijks (over)leven.
Waarom ik steeds (over)leven schrijf in plaats van leven? Omdat het geen leven is. Als je opstaat met tegenzin, met angst en met afschuw naar jezelf en de wereld om je heen, dan kan je dat onmogelijk leven noemen. Zelfs als je wel werkt, naar school gaat, mensen om je heen hebt die je lief hebben en leuke hobby's hebt. Ja, zelfs dan.
Een tijd geleden heb ik een intensief traject gevolgd bij Psytrec. Hier ben ik 5 dagen opgenomen geweest en een regime gevolgd (ja, dit kan ik gerust een regime noemen). Zo zag het schema er ongeveer uit:
06:45 uur: de wekker gaat af
07:15 uur: ontbijt
07:45 uur: psycho-educatie
08:00 uur: sport
09:30 uur: sessie (exposure)
11:00 uur: psycho-educatie
11:15 uur: sport
12:45 uur: lunch
13:15 uur: psycho-educatie
13:45 uur: sport
15:15 uur: sessie (EMDR)
16:45 uur: psycho-educatie
17:00 uur: sport
18:30 uur: avondeten
19:15 uur: quiz/psycho-educatie
19:45 uur: psycho-educatie
21:45 uur: bed-tijd
Zoals je ziet deden we zo'n 6 uur per dag iets met lichamelijke beweging (denk aan wandelen, mountainbiken, badmintonnnen, obstakelparcours). Dit was net als de psycho-educatie in groepsverband. Hierbij zorgden de sportinstructeurs dat we ons ook hier bewust waren van ons vermijdingsgedrag, want dat is flink aanwezig bij mensen met PTSS. Zo had ik een keer bij het afgaan van een touwbaan niet genoeg uitdaging, waardoor er ruimte kwam om na te denken en daar had ik na een pittige exposure even geen zin in uiteraard. Dit zorgde voor frustratie, wat zich uitte in een chagrijnige reactie toen de instructrice zei; “Zeg Iris, waarom loop je de touwbaan niet zoals we hebben uitgelegd?”. Ik hield me niet vast, deed mijn ogen dicht, alles om het moeilijker te maken voor mezelf en dus afleiding (uchekuche, vermijding!) te hebben.
Wauw, wat heb ik trouwens een gruwelijke hekel gekregen aan dat woord in een week tijd. Bij zo'n beetje alles werd er wel door iemand aan je gevraagd; 'Is dat geen vermijding?'. Uiteraard begonnen wij als cliënten hier op een gegeven moment zelf ook mee. Naast dat dit behoorlijk irritant is, is het eigenlijk stiekem ook wel nuttig omdat je steeds stilstaat bij je eigen gedrag en steeds meer vermijdingsgedrag inziet.
Tijdens de sessies 's ochtends kreeg ik exposure. Dit houdt in dat je je trauma zo gedetailleerd mogelijk vertelt, keer op keer opnieuw zodat je het eigenlijk weer herleefd, maar zonder in een herbeleving te schieten. De therapeut vraagt hierbij naar je spanningsniveau op een schaal van nul tot honderd. De bedoeling is dat de spanning behoorlijk stijgt, maar niet zo hoog wordt dat je het niet meer aan kan. Dit kan zich dan uiten in dissociëren, waarbij je geen contact meer hebt met de wereld om je heen, en je dus gevoelsmatig weer écht in dat moment bevindt. Dit is ontzettend angstaanjagend en gebeurt bij mensen met PTSS regelmatig. Ook ik heb dit vaak ervaren. Ik was dan als ik weer 'wakker' werd echt in de war en een beetje in paniek; ook iets wat kan opkomen tijdens de exposure. Hier let de therapeut ook op. In de sessies 's middags kreeg ik EMDR. Wat EMDR precies is, kan je hier lezen.
Na de eerste EMDR sessie was ik onwijs moe. Ik kon oprecht nauwelijks meer op mijn benen staan en heb geloof ik alleen maar wat voor me zitten uitstaren tijdens het avondeten. Maar omdat je zo'n strak ritme hebt met dingen waar je wel je aandacht voor nodig hebt, is er eigenlijk geen tijd om jezelf even terug te trekken, wat ervoor zorgde dat ik toch in contact bleef wat naast nog vermoeiender uiteindelijk wel helpend was.
Ook ervaarde ik veel verwarring, omdat ik aan het trauma kon terugdenken, zonder direct een herbeleving te krijgen, in paniek te raken of te dissociëren. Dit had ik nooit eerder zo ervaren. Het was altijd een situatie geweest waar ik ineens aan werd herinnerd zonder dit zelf te willen, en ik kon het ook nooit opzij schuiven als ik er even niet aan wilde denken. Dit kon nu wel, en dat zorgde na wat voorzichtige opluchting vooral nog voor verwarring.
Naarmate de week vorderde en ik dit steeds weer na de EMDR voelde, kon ik langzaam meer gaan genieten van de opluchting. Aan het eind van de week voelde ik me als herboren. Ik had superveel geleerd, was voor mijn gevoel trauma-vrij en voelde me oprecht heel goed. Mijn ouders kwamen me ophalen en nadat ik ze even goed had geknuffeld stak ik mijn hand uit en stelde me voor. 'Aangenaam, Iris 2.0.'
Gelukkig kan ik je vertellen dat ik nog steeds trauma-vrij ben, ik heb geen herbelevingen meer gehad, nauwelijks nachtmerries en voel me over het algemeen veel rustiger. Bovenal ben ik officieel PTSS-vrij! Na dit traject was ik vooral ontzettend moe. Ik probeerde zo goed mogelijk een ritme vast te houden, maar ik sliep gemakkelijk 14 uur per dag. Op de terugkomdag, 2 weken later bleek dit normaal te zijn, gelukkig. Herstellen van PTSS is niet iets wat je 'even' doet. Je hersens moeten nieuwe 'wegen' aanleggen, en het proces is een beetje vergelijkbaar met rouwen, althans, zo ervaar ik het wel. Ik heb veel gehuild om wat ik ben kwijtgeraakt, niet alleen door de trauma's maar ook aan PTSS zelf. Ik ontwikkelde er een depressie door, kreeg een eetstoornis en ging mezelf beschadigen, waarmee ik potentieel mooie jaren heb gemist.
Daar neem ik nu afscheid van. Ik heb keihard geknokt. Ik ben er klaar mee. Ik kon er absoluut niets aan doen. Misschien had ik er anders mee kunnen omgaan, maar zelfs daar ben ik niet zeker van. Ik neem het mezelf niet kwalijk. Als je elke seconde van de dag bang bent, ben je nu eenmaal niet gelukkig en wil je jezelf dolgraag verdoven met wat er ook beschikbaar is. Ik heb er veel van geleerd (ja, weer zo'n cliché, sorry). Ik ben nu 20 en ken mezelf stukken beter dan de gemiddelde leeftijdsgenoot. Ik weet waar mijn grenzen liggen, al vind ik het soms nog lastig deze te accepteren en aan te geven, ik weet dat ik waardevol ben, ik weet dat ik obstakels kan overwinnen en vooral; dat ik onvoorwaardelijk lief kan hebben en liefde kan accepteren van/voor mezelf en anderen. Dat pakt niemand me meer af.
En ik mag nog klein zijn, ik mag nog hulp nodig hebben, ik mag me nog kut voelen zonder goede rede, ik mag bang zijn, ik mag heel hard huilen en de wereld is soms ook gewoon een rotplek. Ik heb voor dat alles absoluut geen PTSS, eetstoornis of depressie nodig.
Dus. Dit is dan 'goodbye'. Of gewoon 'doei'. Wat je zelf wil.
Wil jij ook jouw ervaring met een hulpinstantie delen? Mail ons! Redactie@proud2Bme.nl
Gerelateerde blogposts
Reacties
Ik had hier nog nooit van gehoord en ben stiekem blij dat ik deze blog nu tegenkom, dat ik te weten kom dat dit er ook is.
Het klinkt alsof je echt ongelofelijk hard gevochten hebt, petje af!
Op dat het leven je vanaf nu veel goeds gaat brengen, liefs!
Maar hoe zwaar ook, ik zou het iedereen aanraden.
In zo ongeveer dat “gat” bevind ik me nu ook, na mijn laatste ronde een paar maanden geleden bij Psytrec. Ik voel me net kleinduimpje, en vaak ook een kruising tussen Bambi en Pippi Langkous.
Ik ga as zondag 8 april s'avonds inchecken voor de 2 weekse trauma behandeling.
En ik ben doodsbang!! Twijfel zelfs nu of ik er wel goed aan doe, want ik kan niets op het moment...psytrec zit 24 uur per dag in mijn hoofd...herbelevingen en nachtmerries zo ontzettend hevig!
Paniekaanvallen, ik zit op slot en het is een soort gevoel alsof ik zondag naar de slachtbank word gebracht ofzo.
Omdat het zo onbekend is en allemaal onbekende mensen en omgeving...wat al triggers voor me zijn!
Hopelijk kun je me wat advies geven of iemand anders van wat er me te wachten staat voor me.
Ik heb nu een beeld van een soort gevangenis in mn hoofd en 6 uur sporten op een dag???
Ik heb de conditie van een slak, ze mogen me wel aan het zuurstof leggen dan...owww mensen ik ben zo bang 😔😢
Dapper mens.
Ik gun je een geweldig leven. Waarin jij mag zijn wie je wilt zijn. Met je tranen en je lach.
Met alles.
Dapper mens echt.
goeie slot zin ook, want zo is het en als je dat kan inzien, kom je er wel, maar daar heb ik sws alle vertrouwen in!!
Ik ben zelf ook net aangemeld bij PsyTrec en om dit te lezen doet me goed!!
Daarnaast ben ik daar bedreigd door andere cliënten die er dagelijks stonden te blowen. Ze zouden me bescherming geven, maar tijdens avondmaaltijd werd ik ingesloten en bedreigd. Waar hulpverlening bij zat. Ik heb meerdere malen hulp gevraagd, maar kwam niet. Door gebeuren bij Psytrec loopt mijn leven nu slecht. Ik heb vertrouwen in mensen en eigen kunnen verloren. Nooit een excuus gehad, maar wel trauma erbij. Op moment dat er iets traumatisch gebeurd. Sta je er bij Psytrec alleen voor. Dat is de andere kant van de medaille. Daar wil ik andere ook voor waarschuwen.
Deze berichten doen me goed!
Á. S zondagavond 8 april moet ik inchecken om 19.00 voor de 8 daagse opname.
En damn wat zie ik er tegenop!
Ik ben zo ontzettend bang...ik heb PTSS rype II dus meervoudig en ik zal er ook
nooit meer helemaal vanaf komen, maar leren hoe ermee om te gaan.
En weer kunnen genieten van alleen al de kleine dingetjes.
Ik ben nu zo gespannen, ik zit aan de bank gekluisterd of lig in bed en ik blokkeer volledig omdat ik zo ontzettend bang ben.
Vanaf mijn 15e loop ik al bij toen nog het jeugdriagg, ben bij een zenuwarts geweest..Die was nog gekker dan mij en toen van de ene psycholoog naar de ander omdat het te complex was wat ik had meegemaakt en toen kwam ik 7 jaar geleden bij GGZ terecht gekomen en zij heeft mij uiteindelijk door gestuurd naar Psytrec.
Dus daar ben ik dan as zondag avond om 19.00 en ik vind het echt doodeng+!!
Bedankt alvast dat jullie mijn verhaal hebben gelezen en gaar er nog iemand aankomstdatum zondag van 9.00 en donderdagavond weer naar huis??
Lieve groetjes Nance
Wat een mooi beschreven verhaal heb je ervan kunnen maken!
Ik denk voor iedereen héél erg goed te begrijpen...ik ga as zondag 8 april s'avonds inchecken voor de 2 weekse trauma behandeling.
En ik ben doodsbang!! Twijfel zelfs nu of ik er wel goed aan doe, want ik kan niets op het moment...psytrec zit 24 uur per dag in mijn hoofd...herbelevingen en nachtmerries zo ontzettend hevig!
Paniekaanvallen, ik zit op slot en het is een soort gevoel alsof ik zondag naar de slachtbank word gebracht ofzo.
Omdat het zo onbekend is en allemaal onbekende mensen en omgeving...wat al triggers voor me zijn!
Hopelijk kun je me wat advies geven of iemand anders van wat er me te wachten staat voor me.
Ik heb nu een beeld van een soort gevangenis in mn hoofd en 6 uur sporten op een dag???
Ik heb de conditie van een slak, ze mogen me wel aan het zuurstof leggen dan...owww mensen ik ben zo bang 😔😢
Wat fantastisch dat het hoed met je gaat .Ik heb zelf complexe PTSS En ik word aanstaande zondag 6Mei voor de 8daagse behandeling opgenomen.Aan de ene kant ben ik erg gemotiveerd, en aan de andere kant qua lichamelijk ben ik een wrak Heb ernstige Osteoporose (botontkalking)en daar door bot en zenuwpijn Nu heb ik gehoord dat er ook een aangepaste groep is voor het bewegings programma Voor mensen die door beperking geen stormbaan opkunnen Nou ik hoop dat ik met jou als voorbeeld de eindstreep gaat halen Bedankt voor je eerlijke moedgevige berichtje En heel veel succes in je verdere toekomst 😀😀😀👍
Ik heb 6 Mei 2018 j.l een 2x 4 daagse intensieve behandeling bij Psytrec in Bilthoven gehad.Het is een loodzwaar en intensieve behandeling en keihard werken voor jezelf Alleen door je trauma, s onder ogen tegaan zien kun je een betere verwerking en goede resultaten zien ! En ik ben verbaasd over de professionele behandelingen die ze daar geven De medewerkers daar zijn zeer ervaren en begripvol Ik ben daar opgenomen met 7 zware trauma, s o.a Sexueel misbruik, verwaarlozing, diverse zedendelicten waarvan ik slachttoffer was , mn overleden kind en toenmalige verloofde met 6 daarvan liep ik al sinds mijn 4de levensjaar rond En ik ben nu 48 jaar oud , en dankzij het programma bij Psytrec nu PTSS vrij verklaard De EMDR behandelingen en de Exposuresessies sloegen zo aan bij mij Heb vorige week mijn KIP test ondergaan Nu 5 Juni de slotsessie nog Beste mensen ik ben nu 48 jaar oud en ik begin aan een nieuw leven ! Al mn trauma,s zijn verleden tijd en door de EMDR sessies vervaagd en beheersen niet langer mijn leven Ik had dit nooit kunnen denken ik ben Psytrec zo dankbaar !! Alle medewerkers hartelijk dank voor jullie hulp Ik zou het vele aanraden die met PTSS rondlopen , om tekijken of het wat voor jou is Psytrec en het intensieve 5daagse of 8daagse behandelplan Heel veel succes en sterkte toegewenst
Fijn dat er goede ervaringen zijn, maar alsjeblieft... Lees je goed in en blijf kritisch over of dit echt wel goed voor je is. En als je nare ervaringen hebt: nee het ligt niet aan jou, nee, je vermeed niet teveel, en jawel, elders kun je wel geholpen worden.
Dapper als je een brief gaat schrijven! Veel succes daarmee! Je kunt je ervaring ook op zorgkaartnederland kwijt als je wilt, ik geloof echt dat je daar mensen mee kunt helpen.
Ik weet dat het een negatief verhaal is wat ik typ. Maar hopelijk kan het mensen ook helpen om zich goed voor te bereiden. Want het is een behoorlijk heftig traject. En ik hoop voor degene die dit traject gaan volgen dat het ze helpt. Want ik heb ook mensen binnen twee weken totaal zien veranderen. Dus het kan wel!
Alleen he moet er wel achter staan, heb ook wel eens ged8 om te stoppen, maar ga ervoor als je echt goeie hulp nodig hebt kan ik je Psytrec aanraden
Zie tegen de behandeling op
Ben er bang voor
Kamp al 15 jaar met sterke vermoeidheid
Hoop dat ik het aan kan
Voor mij is het fijn te lezen dat ze jou zijn gaan zoeken. Hopelijk is er dan wat veranderd. Want ook ik heb de behandeling in Bilthoven gevolgd (2 jaar geleden) er waren toen nog geen andere locaties. Ik ben door dissociatie een middag kwijt geweest. Ik ben na een sessie blijkbaar aan de wandel geraakt en ik kwam in paniek in de bossen bij.. verdwaald ook dus. En ik kreeg daarna de vraag of ik wel wilde, dat dit vermijding was. Misschien dat mijn lichaam het inderdaad vermijdt door te dissocieren, dat je dit zo kunt noemen. Maar invloed heb ik er niet op, dus de vraag of ik wel wilde voelt da heel stom. Ik denk dat psytrec goed kan helpen. Maar dat de scheidingslijn tussen hoe ver je kunt gaan en of iemand het aankan of niet heel dun is. Dat er meer aandacht moet zij voor het individuele proces.
Fijn om te lezen dat het jou geholpen heeft e je ptss vrij bent!
Ik be wel benieuwd wat je van de nazorg vindt en of hier ook iets in is veranderd.
Ik las je verhaal, en dacht: Heel herkenbaar! Nu net op weekend verlof van de 8-daagse. Het is echt loodzwaar geweest, leuk is het niet altijd. Maar ook denk ik: Wat een last valt er van me af! Heel gek om nu op vrijdag eigenlijk zo snel mogelijk terug te willen voor de 2e week nadat ik vorige week zoveel spanning voelde voor de eerste week. Na zoveel jaar ben ik eindelijk op de plek waar ik moet zijn, en merk ik na al de eerste week het resultaat. Aan de andere kant lijkt het een amputatie van iets wat zo lang bij je is geweest. Zoveel ruimte in je denken waar je nu een invulling aan kan geven. Deze mensen bij Psytrec weten wat ze doen. Ik hoop net als jij PTSS-vrij te zijn volgende week!
Voor wie dit leest en worstelt met PTSS: Ik gun jullie deze behandeling zo enorm!!
Mijn aanmelding is net de deur uit en ik stuit hier op.
Ik had mij wel beetje een voorstelling gemaakt maar alle comments maken mij nu angstig ,gewone gezonde spanning ivm een opname zijn dit niet meer. Natuurlijk is het heel fijn om informatie te hebben maar het laat mij nu wel afvragen of dit wel de juiste plaats is voor mensen met complexe PTSS en Dis. Dis. zou volgens hun een keuze zijn ????
Ik geloof dat ik nu al kwaad wordt.
Het doel om PTSS vrij te zijn is natuurlijk niet voor iedereen te halen.
Maar ik hoop dat men er niet slechter door wordt.
Ik wens iedereen veel sterkte met de opname en het zware traject.
Ik wens iedereen die stuggled veel succes en sterkte toe! XoXo Rosie
Zijn nu nog maar 2 daagse opname met mogelijkheid tot verlenging of online volgen.
Ik heb beide gedaan.
Erg effectief!
De opname in Bilthoven was zwaar, 2x uur exposure en 2x uur emdr en 4 uur sport en beweging op dag en 2 uur psycho educatie.
Op locatie is meer mogelijk qwa sport en contact met anderen. Nadeel is dat je in bubbel zit waar geen ontsnappen aan mogelijk is.
Kamers zijn gehorig en sober.
Online zijn sessies net zo effectief, zo niet effectiever. Sport/ bewegen doe je in en om je huis, wat een mooie overgang is naar zelf oppakken en eigen regie. Je merkt waar je tegenaanloopt.
Nadeel is dat er geen groepsgevoel of band is. Je staat er alleen voor.
Dat is natuurlijk ook zo na psytrec.
Voor mij werkte dit. Goed gevoel over en geholpen.
Bij mij is er steeds gevraagd of ik hulp heb / psycholoog voor het natraject.
Ieder die twijfelt, en voldoet aan de eisen: doen!
Een lange wachttijd, maar de moeite meer dan waard.
Veel sterkte allemaal
Ik lees heel wisselende ervaringen over Psytrec op dit forum. Ik vroeg mij af wat jullie ervaringen zijn met hun intensieve Maxima-methode voor mensen een Dissociatieve Identiteitsstoornis. Ik hoor het graag, want overweeg die therapie te volgen, maar ben er ook heel bang voor..